Spelen
Als ik de ruimte binnenkom van mijn workshop staren de mannen die aan de muur hangen me streng aan. Het lijken priesters te zijn. De man die me op wacht is ook priester, maar heeft een twinkeling in z’n ogen. Andrew Sheldon glimlacht als hij toegeeft dat de presentatie niet door hem, maar door z’n vrouw is gemaakt. Dat wordt een schaterlach als hij vertelt dat hij vroeger dacht een kind-vriendelijke priester te zijn. Tot …hij zijn vrouw ontmoette en in aanraking kwam met Godly Play. Nu reist hij de wereld rond, geeft Godly Play trainingen en is hij ook deze conferentie dagen overal te vinden. Telkens benadrukt hij -met een zekere emotie in zijn stem-, dat wat we ook maar doen, we het alsjeblieft in het belang van de kinderen doen.
“What you want to create
is a place that is happy
to see children”
Andrew Seldon,
anglican priest
Andrew neemt ons mee in een oefening. We hebben het over spel en pseudo-spel, naar voorbeeld van Jerome Berryman. Spel is vrijwillig, geeft vreugde, heeft geen doel op zich, we gaan er in op en het zit in onze natuur. Stel je vervangt het woord spel door God, wat gebeurt er dan? Ik besef me dat veel van religie beleving vroeger en nu ook nog weinig met spel te maken heeft. Het zijn twee werelden die ik maar zelden verbindt. Ik besluit te vragen aan de groep wanneer zij eigenlijk spelen. Een dame uit Finland zegt: You have to see me when I’am cooking. Ik zie het meteen voor me. Kruiden, pannen, groenten, pollepels die in de lucht vliegen; zij cheft het helemaal. Ineens besef ik dat ik hier al 2 dagen glunderend rondloop. Ik lach, ik verwonder me. Dít, hier zijn, met deze mensen, met al deze verhalen, dit is mijn spel. Een paar dagen later zal Nicolas Sintobin vertellen in een key note lecture dat vreugde ons dichter bij God brengt.
Fully human
Dan de vrouw die half verscholen achter een laptop stond, maar de hele zaal wist te beroeren met haar indringende woorden: Gemma Simmonds. Ze beschrijft de lange rijen bij het overlijden van de Queen, de bloemen, de beertje paddingtons, de dubbele boterhammen met marmelade. Ze benoemt ze prachtig als ‘gifts and sacramentals in an act of worship’. We don’t worship our Queen, we don’t worship the monarchy, we worship our own story’. Daarna schakelt ze naar de traditie waar ze zelf in is geworteld -de Ignatiaanse traditie- met een nog mooier citaat van Karl Rahner:
“The first thing
we should learn from Jesus
is to be fully human”
“The first thing we should learn from Jesus is to be fully human”. Fully human. Bij elk Godly Play verhaal of keynote lecture die ik daarna hoor, klinken deze woorden weer door. Fully human, wat betekent dat? Licht en donker? Vreugde en verdriet? Alles mag er zijn? Zoiets? The existing self, believes it is bad, encounters itself as good! Gemma benadrukt dat deze stap in haar eigen traditie zo belangrijk is in het werken met kinderen. God looks at you and finds you good. Als we kinderen deze boodschap mogen meegeven en laten leven. Dat je gezien wordt. Door jezelf, door God en dat je dan weet: het is goed met mij. Ze raakte 1,5 uur lang aan het wezen van mens zijn, van een diep verlangen en daarin gekend zijn. Ik voelde me fully human.
Stroom
Zaterdagavond, kruip-door-sluip-door naar de Elia kapel. Het DPC gebouw in Mechelen kent vele ruimtes die overal verstopt zitten. Katie Velghe verrast me met haar pilot dat je Godly Play ook als soort gezinscatechese kan inzetten. Ik kende Godly Play at home al, maar Katie ging de uitdaging aan met vier gezinnen om in 7 bijeenkomsten weer ‘in de stroom te komen van Gods creativiteit’ zoals ze het zelf beschrijft. Wat een prachtige manier om als gezinnen de diepte in te gaan en je eigen familie verhalen te verbinden met de verhalen van o.a. Kerst en Pasen.
Slot
Glimlachend zette ik mijn terugblik op de Godly Play conferentie op papier. Ik denk aan de ongelofelijke impact van de keynote van Gemma Simmonds, ik denk aan de momenten dat ik echt voelde dat spel, plezier en God alles met elkaar te maken. Ik denk aan de mooie mensen die ik ontmoette, ik denk aan de verwondering die de Godly play verhalen nog steeds en telkens weer opnieuw opleveren. Ik ben onderdeel van een wereldwijde beweging die me elke keer weer verrast.
Annelies Rebel