Een Godly Play verteller herken je aan een volle kofferbak. Aan een uitpuilende kast op zolder of een schuur met creatieve materialen, manden vol spulletjes en hebbedingetjes, die vast een keer van pas komen bij een verhaal. Snuffel jij ook rond in kringloopwinkels op zoek naar bruikbaar materiaal? Surf jij tot het je duizelt op internet, facebookpagina’s en Pinterest?
Ja, het is waar, Godly Play maakt van alles in je los. Verwondering over iets kleins dat groot kan worden, over niets dat iets kan zijn of worden. Het maakt je wakker voor verhalen die de moeite waard zijn om te vertellen. Het boort je creativiteit aan en je verlangen om niet alleen met woorden te spelen, maar ook met vertelmateriaal, met gebaren en handelingen. Om momenten vorm te geven waar je op een nieuwe manier met oude gebruiken bezig kan zijn, zodat ze weer betekenisvol worden.
En
Weet je hoe je een Godly Play verteller herkent die ook schrijfkriebels heeft? Die neemt foto’s, verzamelt die bovenstaande materialen en nog meer, het zoemt in zijn hoofd, die klust, krabbelt en krast en kan niet stilzitten.
Speciale verhalen
Midden in de bossen van Doorn kwam in november 2019 een groep mensen uit het Leger des Heils bij elkaar om zich, met Godly Play trainers uit Nederland en de UK, te verdiepen en bekwamen in de verhalen van Godly Play die we kennen, en ze werkten aan verhalen die passen in de traditie van het Leger des Heils. Verhalen over ‘de vlag’, ‘het sociaal-maatschapelijke werk’ en nog meer. En daarnaast werkten en schuurden ze aan een verhaal over majoor Boshardt. Allemaal speciaal gecomponeerde verhalen voor het Leger des Heils.
De liturgische gebruiken van Doop en Avondmaal/ Eucharistie kent het Leger des Heils niet. Zij hebben eigen gebruiken en tradities. Daar zijn verhalen over nodig, om je erin te kunnen begeven, om ze te verstaan, om je er mee te verbinden en ze uit te diepen. Om taal aan te leren die uitdrukt wat de traditie doet, zoekt en wil en hoe jij je daartoe verhoudt.
Rebecca Nye en een groep theologen van het Leger des Heils werkten aan die speciale verhalen voor het LdH. Die nieuw gemaakte verhalen zijn ze gaan uitproberen, onderling, met vertellers en trainers, met kinderen in de kring, ze hebben er uitermate zorgvuldig aan geschuurd, gewikt en gewogen en … vooral de tijd genomen.
Weet je hoe ze zijn begonnen?
Eerst en vooral hebben ze gestudeerd, op de traditie, de betekenis, de vormen, de materialen in de samenkomsten.
Ze hebben met elkaar gesproken zoals dat gebruikelijk is in de Joodse traditie, zoals wij de gelijkenissen willen maken tot een mondelinge traditie, met woord en wederwoord. Ze hebben gezocht naar verbindingen met de kernverhalen van Godly Play. En na de eerste ruwe schetsen van het verhaal is men al heel snel gaan nadenken over de te gebruiken vertelmaterialen, gebaren en handelingen. Van daaruit is men verder gaan werken.
Denk jij ook wel eens… het kriebelt, ik wil een verhaal schrijven?
Een eerste aanzet.
Vraag je af:
- Wie heeft dit verhaal nodig? welk kind, welke groep? Wat voor existentiële behoefte wordt er aangesproken.
- Welk vertelmateriaal gebruik ik? Begin bij het ontwerpen na een eerste ruwe schets van het verhaal al heel snel na te denken en te zoeken naar vertelmaterialen om te gebruiken.
Lees vooral de Vlaamse website.
Daar staat een heel bruikbaar artikel dat je verder op weg helpt. Met do’s en don’ts. Lees het helemaal, zodat je goed toegerust begint. https://www.kerknet.be/godly-play-vlaanderen/artikel/kriebelt-het-om-zelf-een-verhaal-te-schrijven