Als je Godly Play beoefent, wil je dat deelnemers zich veilig voelen. Je wilt dat het een plek is waar je kunt delen wat je bezig houdt, kunt nadenken over wijsheid voor alle dag en waar het fijn is om er te zijn. Zo’n plek ontstaat niet zomaar. Hoe kun je een bijdrage leveren aan het opbouwen van zo’n veilige gemeenschap? In Godly Play is hier veel aandacht voor.
Dat ‘bouwen’ (building the circle) begint al bij de begroeting bij de deur. De deurwachter zegt niet alleen ‘ben je klaar voor een verhaal’ maar neemt ook even de tijd om zich voor te stellen als begeleider. Je laat verbaal en non-verbaal weten dat je blij bent dat het kind er is. En misschien ook, als iemand voor het eerst komt, neem je even de tijd om het kind wegwijs te maken in hoe het gaat bij Godly Play.
Als het kind de drempel over geholpen is komt het in de kring. De verteller ontvangt het kind, helpt het om een plaats te vinden, maakt oogcontact, heeft een vriendelijk woord en vertelt zijn eigen naam, ‘en jij, hoe heet jij?’ Ook de kinderen stellen zich voor, aan jou, aan elkaar: de verteller maakt een rondje en noemt de naam, of elk kind zegt zelf zijn naam. Namen zijn belangrijk. Een klein gesprekje ontspant, het brengt verbinding tot stand en als verteller proef je hoe het kind erbij zit en ‘waar het vandaan komt’. Het kan een ontspannen onschuldige vraag zijn: ‘hoe ben je naar de kerk gekomen?’ ‘Wat heb je vanmorgen op je brood gehad of had je een heel ander ontbijt?’ Een klein spelletje als ‘ ik geef deze knipoog aan…’ is een leuke non-verbale ijsbreker: Er is contact, ik zie jou, jij krijgt mijn glimlach. Bij de schepping zit er al een vraag in het verhaal ‘wat is het grootste geschenk dat je ooit hebt gekregen’. Het is een vraag die iedereen in kring aan het denken zet, focus oproept. De vragen waarmee gelijkenissen beginnen roepen iedereen in de kring op tot verwondering. En waarom zou je zelf niet een vraag inbrengen om een dergelijk proces in gang te zetten, verwondering op te roepen, concentratie, verbinding, denkwerk. De gemeenschap wordt opgebouwd. Natuurlijk zijn het vragen die geen goed of fout kennen en die open zijn. Denk eens aan een vraag als ‘wat is jouw lievelingsboek?’ bij het verhaal over de Bijbel, of bij het verhaal van De ballingschap en de terugkeer ‘waar voel jij je thuis?’ Zo ontstaat er gemakkelijk met wat vragen een sfeer waarin er verbinding tot stand komt. En de veiligheid in de groep blijkt uit het feit dat de verteller alle antwoorden serieus benadert. Ook als het een uitdagend antwoord is, reageert deze serieus. Alle antwoorden zijn de moeite waard om serieus te nemen. Het kind voelt dat het veilig is om antwoord te geven. En een grapje op z’n tijd ontvangen, ontspant.
Tijdens het verhaal, de verwondering, de verwerking en het feest is het goed om in je achterhoofd te houden dat je doorgaat met het vormen van een gemeenschap. In de manier waarop je reageert, je kinderen op weg helpt bij de verwerking of bij dat wat je doet tijdens het feest. Het zijn allemaal bouwstenen voor het vormen van een gemeenschap (building the circle) van kinderen, waarin veiligheid is.
Zelfs als je weinig tijd hebt is het de moeite waard om de tijd te nemen voor het opbouwen van een gemeenschap/building the circle. Misschien kom je soms niet eens aan het verhaal toe en blijft het bij namen noemen, verbinding vinden, ontspanning en veiligheid zoeken en tijd voor elk kind. Uiteindelijk is dit de basis voor alles wat je doet bij Godly Play.