Lang was ik zoekende, hoe de Bijbelverhalen te vertellen op zondagmorgen aan kinderen en hun ouders. Voorlezen, uit het hoofd vertellen en toen eens geprobeerd in woorden met gebaren en voorwerpen, nog niets wetend van Godly Play. Ineens was daar die stille aandacht, het spel en de verwondering … van mijzelf en van anderen.
Het geheim van taal. Taal is breder dan woorden en logisch redeneren. Taal is stilte, is gebaren, is tijd, voorwerpen, ruimte. Als kind is het nog bij elkaar. In je spel praat je, je maakt gebaren, laat stilte zijn, verkent de ruimte, beweegt met heel je lijf en haalt er een voorwerp bij. Als kind probeer je zo al die indrukken van het leven te verstaan en druk je jezelf uit. Je probeert iets nieuws uit en verkent je grenzen en andere rollen. En gaandeweg groeit je ‘woorden’schat. Zo kan taal de wereld openen. En van te voren weet je niet wat of wie er in beeld komt of welke ‘nieuwe’ woorden je gaat horen en verstaan.
Het geheim van de Godly Play verhalen. Iedere keer roepen ze iets anders op. Hoe zou het zijn als ik twee keer vlak achter elkaar mee doe met de verwondering rondom het geheim van Pinksteren?
Ik ontdek het spelen met de vragen bij een verhaal. Er zijn zoveel vragen die je kan stellen.
Ik ontdek dat directe vragen waar je geen antwoord op hebt (‘Wat is het eerste woord dat je sprak?’) toch een verwondering doet ontstaan. Ik ontdek dat ieder deel van het verhaal vragen in zich heeft: de voorwerpen, de gebaren, de woorden. Durven vragen. Welke vraag zou jij willen stellen?
Edith Hertog
“In de tijd voor Pinksteren heeft de stichting Godly Play Nederland verschillende zoom-avonden georganiseerd waar we met elkaar nadachten over ‘taal’ en het verhaal van Pinksteren beleefden en ons erover verwonderden. Een van de deelnemers was Edith. We vroegen haar te beschrijven wat de bijeenkomst met haar deed.”