‘Ieder nadeel heeft zijn voordeel’ is een gevleugelde uitspraak. Tot dit inzicht ben ook ik gekomen tijdens de corona pandemie. Online vergaderen is het nieuwe normaal en dat geeft mogelijkheden en openingen, waar we ons niet eerder van bewust waren. Ondanks, of misschien dankzij, de lockdowns zijn we online meer dan ooit met elkaar in contact gekomen, zowel nationaal als internationaal.
Zo viel ik met mijn neus in de boter bij het deelnemen aan de online North American Godly Play conferentie. Deze duurde drie dagen van 17 – 19 Juni. Zes uur lang kwamen dagelijks 150 internationale deelnemers, via het internet, bij elkaar. ‘The Great Family Reunion’ was de titel van de conferentie. De aanleiding was het feit, dat dertig jaren geleden het eerste boek met het concept en de eerste verhalen van Godly Play van Jerome Berryman verscheen, de bedenker en ontwikkelaar van het GP concept. Elke dag begon met een dagopening, daarna een hoofdspreker, gevolgd door workshops en eindigend met een afronding. Door het tijdsverschil begon het dagschema om 17:00 uur en we eindigden om 23:00 uur(!). Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat ik alle programmaonderdelen van begin tot einde zou uitzitten. Maar ieder programmaonderdeel was zo boeiend en creatief dat het als vanzelf ging om erbij te blijven.
Tijdens de conferentie viel mij op dat men steeds weer de visie en waarden van GP herhaalde en benadrukte. Dat voelde goed en zinvol. Want zonder steeds weer terug te komen op de basis, lopen we gevaar het oorspronkelijke idee kwijt te raken, of er vandaan te groeien, een zogenaamde ‘vision leak’.
Vooral het Engelse kernbegrip ‘wondering’ liep als een rode draad door de conferentie heen: aan het einde van ieder Godly Play verhaal komt het gedeelte van verwonderen. Dan zijn er vragen die oproepen tot reflectie op het verhaal en jouw eigen plaats in het verhaal. Dit ‘I wonder’ is in het Nederlands vertaald als ‘Ik vraag mij af…’. Bij de Nederlandse vertaling ontdek je dat er afstand ontstaat tot wat eigenlijk met ‘I wonder’ als concept in de oorspronkelijke taal bedoeld wordt. Het is (soms) niet anders, maar omdat het Engelse woord ‘wondering’ ten grondslag ligt van het hele Godly Play-concept, is het juist goed om het uitgelegd te krijgen in het Engels.
Een bijzonder interessante sessie vond ik de presentatie van een aantal vernieuwde verhalen en een aantal geheel nieuwe verhalen. Hierin werd uitgelegd waarom en hoe sommige ‘oude’ verhalen zowel op inhoud als op vorm zijn aangepast, in overleg met Jerome Berryman. Drie van deze verhalen werden ook getoond, namelijk de Tweede schepping, de Psalmen en Esther. Ik was zeer benieuwd hoe het verhaal van de Psalmen zou gaan, want het leek mij een hele uitdaging om deze in beelden weer te geven. Maar direct al bij de inleiding bleek dit heel toegankelijk, creatief en ontroerend te worden, zowel inhoudelijk als in de vorm, zeer knap!!
Door het deelnemen aan deze conferentie werd ik opnieuw geraakt en bezield door de inhoud en de vorm van Godly Play. Een spreker noemde in haar lezing het effect dat het Godly Play-concept heeft op de verteller als zij/hij aan het werk is: ontroerend, helend en zegenend. Ik sluit mij daar helemaal bij aan. Dat was ook mijn eigen gevoel aan het einde van de conferentie. Ik werd opnieuw ontroerd, geheeld en gezegend door het concept en de verhalen van Godly Play.
Daarom: “Dank u wel, Jeromy Berryman, voor uw visie, bezieling en doorzettingsvermogen. En het delen van Godly Play, toen en ook nog vandaag, met kinderen wereldwijd!”
Vibeke Krommenhoek
Leger des Heils, Zeist.